Επίχαρμος

(Κως ή Υβλαία Μέγαρα ή Συρακούσες 550/540 π.Χ. – Συρακούσες 460; π.Χ.). Κωμωδιογράφος. Έζησε κυρίως στα Μέγαρα της Σικελίας, στην αυλή των τυράννων Γέλωνα και Ιέρωνα. Έγραψε, κατά Σούδα, 52 δράματα που αποτέλεσαν 10 βιβλία. Θεωρείται ο κορυφαίος ποιητής της δωρικής σικελικής κωμωδίας. Έχουν σωθεί πολλοί τίτλοι έργων του καθώς και αποσπάσματα (πολλά σε παπύρους). Οι κωμωδίες του Ε. διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες. Πρώτον, σε κωμωδίες που αποτελούν παρωδίες μύθων ή έχουν ως θέμα τις περιπέτειες του Οδυσσέα (π.χ. Οδυσσεύς αυτόμολος, Οδυσσεύς ναυαγός, Σειρήνες, Κύκλωψ, από τον κύκλο της Οδύσσειας)· δεύτερον, σε κωμωδίες με θέματα από τη σύγχρονή του ζωή (Αγρωστίνος, ΕλπίςκαιΠλούτος)· και τρίτον, σε κωμωδίες που πραγματεύονται την αντίθεση δύο προσωποποιημένων εννοιών (π.χ. Γη και θάλασσα, Λόγος και Λογίνα). Τα έργα του ήταν σύντομα (300-400 στίχοι) χωρίς χορό και με απλή δομή. Πολλές φορές αποτελούσαν απλή αντίθεση μεταξύ δύο προσώπων και διακρίνονταν προπάντων για τη ζωηρότητα της δράσης και την αντιπροσωπευτικότητα των τύπων τους. Σε μερικές κωμωδίες, ο Ε. είχε ως στόχο τα φιλοσοφικά συστήματα της εποχής του. Αυτό, καθώς και οι φιλοσοφικές του τάσεις, συνέτειναν ώστε να θεωρηθεί, λίγο μετά τον θάνατό του, περισσότερο φιλόσοφος παρά κωμικός ποιητής. Προτίμησε το τροχαϊκό δεκάμετρο από το ιαμβικό τρίμετρο. Από τα αποσπάσματα που σώθηκαν είναι δύσκολο να διαπιστωθεί αν η κωμωδία του Ε. άσκησε άμεση επίδραση στην αττική κωμωδία.